Najnowsze artykuły: 

Birma

Jeden z najtańszych przejazdów w Birmie to autobus z Yangun do miasteczka Hpa An (6h za 4,5 tys. kiatów, czyli mniej niż 15 zł). Ale nie o tym chciałam. Jedziemy do stolicy krainy Karenów (stan Karen lub Kayin) nazywanego też Ba-An. Jest to lud pochodzenia chińsko-tybetańskiego, który stanowi drugą największą mniejszość etniczną (ok. 5 mln) w Myanmarze i jednocześnie jedną z najbardziej prześladowanych. Zastanawiasz się z jakich powodów? Oczywiście religijnych, ale nie tylko.

Tak, jak w buddyjskiej Mjanmie szykanowani są muzułmanie Rohingya z północnego-zachodu kraju, tak na południowym wschodzie kraju dyskryminowani są Karenowie, z których około 20% to chrześcijanie (ok. 1 mln). Chrystianizację tego ludu rozpoczęli w XIX w. protestanccy misjonarze z Ameryki. Oprócz nowej wiary Amerykanie uczyli Karenów ich własnej historii, pisania i czytania oraz języka angielskiego. Pod tym wpływem narodził się nacjonalizm tej grupy etnicznej. To spowodowało również, że znający angielski Karenowie pomagali Brytyjczykom tłumić rebelie narodu birmańskiego przeciwko kolonizatorom w latach 30-tych XX wieku. Dalej rozdźwięk między Birmańczykami a Karenami pogłębiał się w czasie II wojny światowej, gdy ci pierwsi wspierali Japończyków, a drudzy Brytyjczyków. Kiedy Japończycy zajęli Yangun – stolicę Birmy, wówczas Brytyjczycy uciekli do Indii, zostawiając Karenów na pastwę losu. A los nie był dla nich łaskawy – Japończycy i Birmańczycy systematycznie mordowali ludność kareńską. Po zwycięstwie aliantów Karenowie mieli nadzieję na niepodległe państwo, lecz nadzieje były płonne.

W 1947 r. Narodowy Związek Karenów ogłosił niezależne państwo Karenów z Armią Narodowo Wyzwoleńczą Karenów. W ślad za nimi poszły też mniejszości Arakanese, Shan, Chin i Kachin, ogłaszając niepodległość.

W obliczu inwazji chińskiej Mao Zedonga, rząd Birmy rozważał nawet utworzenie państwa federacyjnego, ale w 1962 r. nastąpił przewrót i rozpoczęła się wojskowa dyktatura jedynie słusznej partii socjalistycznej.   

Konflikt z Karenami wcale nie wygasł, tym bardziej, że był podsycany przez Stany Zjednoczone i Tajlandię, które dostarczały im broni. Dopiero w 1997 r. dopływ broni z Tajlandii się skończył.

Jeszcze w 2010 r. birmańska armia rządowa paliła wsie Karenów i zmuszała ich do opuszczania domów, a nawet jak twierdzą przedstawiciele Narodowego Związku Karenów, dopuszczali się czystek etnicznych. Według jednych źródeł około 400 tys. Karenów jest pozbawionych domów, a 128 tys. żyje w obozach niedaleko granicy tajlandzko-birmańskiej, ale według innych liczbę Karenów permanentnie pozostających poza miejscem swego zamieszkania szacuje się na ponad 1,5 mln. Niby wraz z odwilżą w Myanmarze od 2011 r. wszystko powinno się zacząć dobrze układać dla Karenów, ale teraz wielu z nich zaangażowało się w handel opium i żywym towarem z Tajlandią. Mjanma jest drugim na świecie największym producentem opium i  największym dostawcą produktów metamfetaminowych w południowo-wschodniej Azji.  

Jak dalej potoczą się losy Karenów? Kiedy będą mogli powrócić do swych domów? Przyszłość pokaże. Zajrzyj na 2 minuty do Hpa An:   

Witaj na blogu Filmy z plecaka!

Relacje  z 5 kontynentów, filmy, zdjęcia, informacje, rekomendacje.

© Wszelkie prawa zastrzeżone. Zdjęcia, filmy i teksty są naszą własnością. Kopiowanie i wykorzystywanie bez pisemnej zgody twórców jest zabronione.